Ziel: Alexandra Dullaart

Voor mij is de ziel datgene van mij wat niet tastbaar is, maar wat voelt als mijn werkelijke essentie van wie ik ben. Mijn ziel is veel groter dan mijn fysieke lichaam en veel wijzer dan mijn aardse logica kan bevatten. Mijn ziel weet wat mijn plan is hier op aarde, welke mensen ik nodig heb op mijn pad, welke ervaringen om juist die lessen te leren die ik voor mijn ontwikkeling zo goed kan gebruiken. Helaas heb ik ook te maken met die aardse logica, het ego, de vernauwing van de realiteit waar we in leven. Dus ik heb niet altijd toegang tot de wijsheid en grootsheid van mijn ziel.
Sterker nog, mijn ego, die zo graag overal controle op heeft, zit de plannen van mijn ziel nogal eens in de weg. Niet dat mijn ziel zich daar nou echt door laat afremmen, haar creativiteit is groot evenals haar geduld. Steeds weer opnieuw vindt zij wegen om mij daar te krijgen waar ik zijn moet. Ik streef er naar de signalen van mijn ziel op te pikken, maar hoe doe je dat? Hoe weet je dat je “on track” bent? Ik heb inmiddels een aantal signalen ontdekt. Als er bij mij een soort geestdrift ontstaat, weet ik dat ik goed zit. Een gevoel dat je vuurtje aanwakkert, zoals de boiler aanslaat als je de warme kraan aanzet.
Maar ook: als bepaalde woorden of onderwerpen via verschillende wegen steeds langs komen, dan weet ik ook dat ik daar iets mee ‘moet’. Zo las ik via de social media over een boek dat over de psoas ging, een spier in je onderrug waar heel vaak trauma in “opgeslagen” wordt. Kort daarna kwam het aan bod in een scholing over meridianen en elementen en niet zo heel lang erna kwam het ook ter sprake in een cursus Cranio-Sacraal healing. Soms heb ik dat er steeds van die ‘toevallige’ gebeurtenissen zijn, waardoor ik het gevoel heb dat het voor mij geregisseerd is. Bijvoorbeeld als je een spontane beslissing maakt iets te gaan doen en dan blijkt dat je daardoor een oude bekende tegen het lijf loopt.
Als het om dit soort leuke, vrolijke dingen gaat dan is het niet zo moeilijk om te luisteren naar de signalen van mijn ziel. Maar mijn ziel wil soms ook dat ik bepaalde uitdagingen aanga, of moeilijkheden het hoofd leer bieden. Soms wil zij dat ik pijn onder ogen zie die in mijn onderbewuste zit opgeslagen. Ook dan is het de kunst om te vertrouwen op de wijsheid van mijn ziel en me te laten meevoeren op haar pad. In het begin merkte ik dat ik daar veel verzet in had, want wie wil er nou pijn voelen? Maar steeds meer merk ik dat als ik mijzelf daaraan overgeef, ik groei en juist meer in een flow kom. Steeds meer barrières vallen van mij af, ik ontdoe mij van steeds meer beschermlaagjes, waardoor mijn ziel zich steeds vrijer door mij heen kan manifesteren.