Michael Pallat: Ik voel me Ik meditatie.

Meditatie: Ik voel me Ik 6:15 uur, tijd voor meditatie. Ik trek mijn ochtendjas aan en slalom om de poezen heen naar mijn tafeltje. Kussen neerzetten, deken om me heen slaan, kaars aansteken en zachtjes op de gong slaan. Ik had er al zin in nog voor de alarm afging. Samen mediteren met mijn vriend in de Betuwe. We sturen elkaar een gebaartje via telegram en beginnen. Mediteren kun je op zoveel verschillende manieren doen. Tegenwoordig zit ik alleen en geniet van de eenvoud. Mijn familie slaapt nog een uur, de poezen liggen uit kameraderie naast me. Ik voel hoe ik adem en neem het waar. Bij mijn neusgaten voel ik de koele instroom en volg het door mijn neus, keel, en luchtpijp naar mijn bronchieën, de splitsing naar linker en rechter long. Ik voel hoe de borstkas uitzet en het middenrif naar beneden beweegt en de longen gevuld worden met lucht. Het middenrif duwt mijn organen zachtjes richting bekkenbodem. Een adem-buik-massage zo lang als mijn leven, heerlijk. Met de uitademing gaat alles weer terug. De druk valt weg van bekken en buik, het middenrif stijgt, de flanken vallen terug, de longen lopen leeg, de lucht bij mijn neusgaten stroomt warm en vochtig uit. Ik regel niets, de adem mag zo hard of zacht, langzaam of snel gaan als die wil. Stilletjes plaats ik mijn aandacht op de ademhaling, laat me meenemen door mijn lijf, geniet van mij hier nu. Ik. Tijd om de meiden wakker te maken.