Gedicht door Gertrud

onder de treurwilg van mijn ziel
zit ik te mijmeren
een onverwachte en nare gast heeft aangeklopt
en plaatsgenomen aan de voet van de treurwilg
ik wil hem eerst niet zien en welkom heten
maar hij laat me weten dat er nog genoeg ruimte over blijft voor andere gasten
dus kan het feest toch doorgaan
en drink ik dankbaarheid aan zee
met een daverende lach
en een druppel zout water
die als een traan langs mijn wang zijn weg vindt
wacht ik op wat komen gaat
in liefde met wat is.
Gertrud